Ronde van Bergpolder-Liskwartier

Stortregens, stormachtige wind, afgerukte takken en rondvliegende dakpannen. Nee, als we op dinsdagavond hadden moeten rijden dan was het geen pretje geweest. Gelukkig was het gisteravond een stuk beter. De wind had een wat vriendelijker karakter en zelfs de zon kwam nog even kijken wat er allemaal daar in Rotterdam te doen was.
De ronde van Bergpolder-Liskwartier. 2 stadswijken in het noorden van de (bijna) grootste havenstad ter wereld. Nou eigenlijk kan je niet van een rondje spreken. Meer een heen-en-weertje. Een lang, vrijwel recht stuk van zo'n 800 meter, een 180 graden bocht, en aan de andere kant van de met bomen en struiken begroeide middenberm weer terug.

Lastig om steeds vanuit bijna stilstand het tempo weer aan te jagen tot aan de maximum snelheid binnen de bebouwde kom. Het kost kracht en ik voelde de bovenbenen aardig na de wedstrijd.
Die ging vooraf aan de onthulling door Peter Winnen van een geel wielermonument waarvan ik het verhaal en de bedoeling heb gemist. Tijdens het inrijden klonk er wel van alles uit de speaker maar daar had ik niet echt oren voor.
Bijna 40 man aan de start in de Sportklasse voor 25 ronden over mooi glad, droog asfalt. Geen echt uitdagend parcours maar in ieder geval wel prima op te rijden. Ik heb het niet zo op steentjes, ben er nooit een fan geweest. Blijft voor mij een raadsel waarom mensen het leuk vinden om bijvoorbeeld Parijs-Roubaix te fietsen of de Vlaamse keienklassiekers. Geef mij maar een mooi zwart tapijt, eventueel met wat witte strepen.
25 ronden dus waarvan ik er over minimaal 15 helemaal niks interessants kan vertellen. Behalve dan dat ik steeds langs een terras kwam waar hele slechte artiesten optraden (of in ieder geval minstens 1). Was ook nog eens bij de langzaamste bocht van de 2 dus werden mijn oren onnodig lang gekweld. Flink op de pedalen gaan staan om daar zo snel mogelijk weg te komen was de enige remedie.

In de overige 10 heb ik me eigenlijk te druk gemaakt in mijn ijver om voorin het peloton te blijven en onnodig veel in de wind gereden. Teveel meegesprongen met ontsnappingspogingen van anderen waarvan ik er bij 1 niet eens in het wiel kon blijven, zo hard ging 'ie! Achteraf gezien wat teveel kracht verspeeld al moet ik zeggen dat ik aan het eind nog aardig wat over had.
Het draaide dus uit op een sprint van het peloton. Dat er nog 5 vooruit zaten is me min of meer ontgaan maar was voor mij op dat moment ook niet echt van belang. Een "massa"sprint daar ging ik mij voor het eerst eens serieus in mengen. Met de snelheid was niks mis, ik had nog wel wat harder gekund en meer naar voren kunnen schuiven als ik niet aan de linkerkant ingesloten was geraakt. Positie bepalen blijkt niet echt makkelijk en is ook een beetje een kwestie van geluk en durf. Daar moeten we dus nog een beetje aan gaan werken en dat betekent dus veel koersen rijden volgend jaar.

Maar over gisteravond was ik uiteindelijk tevreden en bleek zelfs prijs te hebben gereden. Het moet niet gekker worden! "Daar kan je mee thuis komen", zei de grijsaard achter het tafeltje waarvan ik een witte envelop in mijn handen kreeg gestopt. Hij lachte er uitbundig bij, mijn prestatie daarbij degraderend tot een bedenkelijk niveau. In zijn optiek dan, niet in de mijne.
Terwijl de A-amateurs inmiddels hun rondjes draaiden ging ik op weg naar mijn privé-kleedkamer op mijn werkadres, amper 100 meter van het parcours. Daar kon ik mij in alle rust omkleden en de inhoud van de envelop bekijken. Die bestond uit 5 hele euro die niet werd besteed aan een Big Mac maar wat later zou verdwijnen in de spaarpot van mijn jongste supporter.
Ondanks dat er nog waren die hadden afgezegd was mijn supportersschare gisteravond maar liefst ver-5-voudigd in vergelijking met afgelopen zondag. Wat een luxe! Nog even en ze moeten een bus gaan huren! :-)) Alhoewel, dat is natuurlijk alleen voor de echte toppers weggelegd en ik ben nog maar op z'n best een middenmoter. Gisteravond in ieder geval letterlijk : 19e van de 38 finishers.
 Komend weekend even geen koers maar op naar het mooi Zuid-Limburg. Meedoen met Boogie's Extreme. Een cyclo. Ik ben al bijna vergeten hoe dat ook alweer was. Kilometers maken en de tempohardheid wat opvijzelen. Alles ter voorbereiding van de laatste paar wedstrijden. Daarvan is de volgende op 14 september. See you in Krimpen a/d IJssel !!

P.S.
Vraag van de dag : Als je in de Sportklasse al 18 rondes dit jaar hebt gewonnen fiets je dan sportief gezien wel mee in de goede categorie?

Voor meer foto's klik dan hier.